.N.
NACHYLENIE
PISMA jedna z cech mierzalnych.
Wyróżnia się: pismo prawoskośne,
pismo proste, pismo lewoskośne,
pismo o zmiennym nachyleniu i pismo
wachlarzowate. Patrz także kąt nachylenia pisma.
NACISK jedna z cech
motorycznych pisma. Wyróżnia się: kierunek (zwrot) nacisku (nacisk wstępujący,
zstępujący, w lewo, w prawo), siłę nacisku (która
może
być mała, średnia, duża), równomierność nacisku (nacisk stały, czyli niezróżnicowany,
albo zmienny: rytmiczny, nierytmiczny) oraz miejsce wzmożenia nacisku (na
górze, na dole, z prawej strony znaku, z lewej strony znaku). Patrz także
"Katalog
graficznych cech pisma ręcznego".
NACISKOWOŚĆ patrz nacisk.
NAPIĘCIE IMPULSU (termin
niezalecany) patrz impuls.
NAPIĘCIE KRESKI (termin
niezalecany) w badaniach psychografologicznych (patrz psychografologia)
i psychofizjologicznych pisma (patrz psychofizjologia pisma) termin ten oznacza
sprężystość,
naprężenie, elastyczność, dynamikę linii pisma, uzależnioną m.in. od tempa
pisania i nacisku. Patrz także słownictwo
psychografologiczne.
(ML)
NAPIĘCIE PISMA (termin
niezalecany) patrz impuls.
NARKOMANIA A
PISMO w piśmie narkomanów zmiany mogą być wynikiem odurzenia narkotykiem
albo zespołu abstynencyjnego. W pierwszym przypadku zmiany polegają na: zwiększeniu
się wymiarów pisma (makrografia), nierówności wierszy, pogarszającej się
na skutek uproszczeń liter czytelności, aż do zupełnej nieczytelności. W
czasie zespołu
abstynencyjnego pismo narkomanów charakteryzuje: tremor, formy kątowe w
miejsce owali, uzupełnienia w postaci rysunków związanych z podkulturą narkomanów.
Patrz
także patologia pisma, pismo
opadające.
(JP)
NARZĘDZIE PISARSKIE ołówek, pióro zwykłe i tzw. wieczne, długopis, różne rodzaje
pisaków, mazak, marker, cienkopis, żelpen (gel-pen) lub kredka; w szerszym znaczeniu
także maszyna do pisania, drukarka (również komputerowa) oraz maszyny poligraficzne.
Innymi narzędziami pisarskimi mogą być pędzelki lub odpowiednio przycięte patyczki
(np. przy piśmie chińskim) lub nawet np. rozpylacze. (JD)
Historycznie, narzędzia pisarskie dostosowane były zawsze do materiału, na którym
pisano. Na kamieniu kuto napisy dłutem, na metalu ryto rylcem. Na tabliczkach
glinianych odciskano znaki przy pomocy ukośnie ściętej trzciny. Przy pisaniu
na tabliczkach woskowych posługiwano się metalowym rysikiem. Rylców używano też
do pisania na liściach palmowych, papirusie, pergaminie; na płótnie, jedwabiu,
papierze pisano pędzelkiem lub piórem. Najstarszą formą pióra była ścięta ukośnie
cienka trzcinka z sitowia. Pióra ptasie znane były od IV w. n.e. W 1808 r. w
Anglii rozpoczęto produkcję metalowych piór. Pióro wieczne zostało wynalezione
w początkach XIX w. W latach 1945-1950 rozpoczęto produkcję pierwszych piór kulkowych
zwanych długopisami. Ołówki z grafitu znane były w Anglii od ok. 1500 r. Pierwszą
maszynę do pisania opracował Anglik H. Mill w 1714 r. Pierwsze unowocześnione
sprawne maszyny do pisania wyprodukowane zostały w 1872 r. przez firmę Remington
w USA. (WW)
NASTĘPSTWO
ELEMENTÓW GRAFICZNYCH kolejność kreślenia elementów
graficznych danego znaku lub zespołu graficznego, uwarunkowana procesem personalizacji
pisma. Następstwo elementów graficznych odzwierciedla zespół nawyków
osobniczych w kolejności kreślenia detali znaków. Na przykład kropki w literach "i" jedne
osoby kreślą dopiero po nakreśleniu następnego znaku po "i", inne
zaś kropki te kreślą natychmiast po napisaniu trzonu znaku. Dokładne ustalenie
następstwa
elementów graficznych pozwala na odtworzenie ruchów ręki, wykonywanych nad
podłożem w czasie pisania. (AŁ, WW)
NASTĘPSTWO ZNAKÓW następstwo
elementów graficznych.
NAŚLADOWANIE
PISMA jedna z metod podrobienia
dokumentu, polegająca na naśladowaniu
cudzych wzorów graficznych lub językowych. Patrz także naśladownictwo.
NAŚLADOWNICTWO jedna
z metod podrobienia dokumentu, polegająca
na naśladowaniu cudzego grafizmu. Wyróżnia się: 1) naśladownictwo niewolnicze
(polegające na powolnym pisaniu
poszczególnych liter przy stałej obserwacji wzorca; 2) naśladownictwo swobodne
(realizowane płynnie i pewnie, po wcześniejszym opanowaniu przez fałszerza
cudzego grafizmu,
wspartym odpowiednim treningiem). W praktyce podrobienie przez naśladownictwo
spotyka się najczęściej w odniesieniu do podpisów. Patrz także fałszerstwo.
Literatura: A. Szwarc, Fałszerstwo dokumentów w świetle kryminalistyki, Warszawa
1955, s. 55-59.
NAŚLADOWNICTWO
NIEWOLNICZE patrz naśladownictwo.
NAŚLADOWNICTWO
SWOBODNE patrz naśladownictwo.
NAŚLADOWNICTWO
ŚCISŁE synonim naśladownictwa niewolniczego (patrz naśladownictwo).
NAŚLADOWNICTWO
WOLNE synonim naśladownictwa swobodnego (patrz naśladownictwo).
NATĘŻENIE PISMA (termin
niezalecany) patrz impuls.
NITKA patrz pismo
nitkowate.
NORMA ELEMENTARZOWA wzorzec
elementarzowy.
NORMA JĘZYKOWA zbiór
zasad danego języka, ukształtowanych historycznie, które nakazują użytkownikom
tak się posługiwać zasobem struktur językowych (głosek,
morfemów, wyrazów, zdań), by mogła się dokonać wzajemna komunikacja. Każdy
użytkownik języka w chwili formowania wypowiedzi (ustnej lub pisemnej) realizuje
dwie normy:
ogólną, właściwą danemu językowi (językowi środowiskowemu) oraz indywidualną,
uzależnioną od własnych możliwości (m.in. od wieku, płci, wykształcenia,
wykonywanego zawodu). Patrz także język pisany, identyfikacja
autora pisma.
(AF)