.N.

NACHYLENIE PISMA jedna z cech mierzalnych. Wyróżnia się: pismo prawoskośne, pismo proste, pismo lewoskośne, pismo o zmiennym nachyleniu i pismo wachlarzowate. Patrz także kąt nachylenia pisma.
NACISK jedna z cech motorycznych pisma. Wyróżnia się: kierunek (zwrot) nacisku (nacisk wstępujący, zstępujący, w lewo, w prawo), siłę nacisku (która może być mała, średnia, duża), równomierność nacisku (nacisk stały, czyli niezróżnicowany, albo zmienny: rytmiczny, nierytmiczny) oraz miejsce wzmożenia nacisku (na górze, na dole, z prawej strony znaku, z lewej strony znaku). Patrz także "Katalog graficznych cech pisma ręcznego".
NACISKOWOŚĆ patrz nacisk.
NAPIĘCIE IMPULSU (termin niezalecany) patrz impuls.
NAPIĘCIE KRESKI (termin niezalecany) w badaniach psychografologicznych (patrz psychografologia) i psychofizjologicznych pisma (patrz psychofizjologia pisma) termin ten oznacza sprężystość, naprężenie, elastyczność, dynamikę linii pisma, uzależnioną m.in. od tempa pisania i nacisku. Patrz także słownictwo psychografologiczne. (ML)
NAPIĘCIE PISMA (termin niezalecany) patrz impuls.
NARKOMANIA A PISMO w piśmie narkomanów zmiany mogą być wynikiem odurzenia narkotykiem albo zespołu abstynencyjnego. W pierwszym przypadku zmiany polegają na: zwiększeniu się wymiarów pisma (makrografia), nierówności wierszy, pogarszającej się na skutek uproszczeń liter czytelności, aż do zupełnej nieczytelności. W czasie zespołu abstynencyjnego pismo narkomanów charakteryzuje: tremor, formy kątowe w miejsce owali, uzupełnienia w postaci rysunków związanych z podkulturą narkomanów. Patrz także patologia pisma, pismo opadające. (JP)
NARZĘDZIE PISARSKIE ołówek, pióro zwykłe i tzw. wieczne, długopis, różne rodzaje pisaków, mazak, marker, cienkopis, żelpen (gel-pen) lub kredka; w szerszym znaczeniu także maszyna do pisania, drukarka (również komputerowa) oraz maszyny poligraficzne. Innymi narzędziami pisarskimi mogą być pędzelki lub odpowiednio przycięte patyczki (np. przy piśmie chińskim) lub nawet np. rozpylacze. (JD)
Historycznie, narzędzia pisarskie dostosowane były zawsze do materiału, na którym pisano. Na kamieniu kuto napisy dłutem, na metalu ryto rylcem. Na tabliczkach glinianych odciskano znaki przy pomocy ukośnie ściętej trzciny. Przy pisaniu na tabliczkach woskowych posługiwano się metalowym rysikiem. Rylców używano też do pisania na liściach palmowych, papirusie, pergaminie; na płótnie, jedwabiu, papierze pisano pędzelkiem lub piórem. Najstarszą formą pióra była ścięta ukośnie cienka trzcinka z sitowia. Pióra ptasie znane były od IV w. n.e. W 1808 r. w Anglii rozpoczęto produkcję metalowych piór. Pióro wieczne zostało wynalezione w początkach XIX w. W latach 1945-1950 rozpoczęto produkcję pierwszych piór kulkowych zwanych długopisami. Ołówki z grafitu znane były w Anglii od ok. 1500 r. Pierwszą maszynę do pisania opracował Anglik H. Mill w 1714 r. Pierwsze unowocześnione sprawne maszyny do pisania wyprodukowane zostały w 1872 r. przez firmę Remington w USA. (WW)
NASTĘPSTWO ELEMENTÓW GRAFICZNYCH kolejność kreślenia elementów graficznych danego znaku lub zespołu graficznego, uwarunkowana procesem personalizacji pisma. Następstwo elementów graficznych odzwierciedla zespół nawyków osobniczych w kolejności kreślenia detali znaków. Na przykład kropki w literach "i" jedne osoby kreślą dopiero po nakreśleniu następnego znaku po "i", inne zaś kropki te kreślą natychmiast po napisaniu trzonu znaku. Dokładne ustalenie następstwa elementów graficznych pozwala na odtworzenie ruchów ręki, wykonywanych nad podłożem w czasie pisania. (AŁ, WW)
NASTĘPSTWO ZNAKÓW następstwo elementów graficznych.
NAŚLADOWANIE PISMA jedna z metod podrobienia dokumentu, polegająca na naśladowaniu cudzych wzorów graficznych lub językowych. Patrz także naśladownictwo.
NAŚLADOWNICTWO jedna z metod podrobienia dokumentu, polegająca na naśladowaniu cudzego grafizmu. Wyróżnia się: 1) naśladownictwo niewolnicze (polegające na powolnym pisaniu poszczególnych liter przy stałej obserwacji wzorca; 2) naśladownictwo swobodne (realizowane płynnie i pewnie, po wcześniejszym opanowaniu przez fałszerza cudzego grafizmu, wspartym odpowiednim treningiem). W praktyce podrobienie przez naśladownictwo spotyka się najczęściej w odniesieniu do podpisów. Patrz także fałszerstwo. Literatura: A. Szwarc, Fałszerstwo dokumentów w świetle kryminalistyki, Warszawa 1955, s. 55-59.
NAŚLADOWNICTWO NIEWOLNICZE patrz naśladownictwo.
NAŚLADOWNICTWO SWOBODNE patrz naśladownictwo.
NAŚLADOWNICTWO ŚCISŁE synonim naśladownictwa niewolniczego (patrz naśladownictwo).
NAŚLADOWNICTWO WOLNE synonim naśladownictwa swobodnego (patrz naśladownictwo).
NATĘŻENIE PISMA (termin niezalecany) patrz impuls.
NITKA patrz pismo nitkowate.
NORMA ELEMENTARZOWA wzorzec elementarzowy.
NORMA JĘZYKOWA zbiór zasad danego języka, ukształtowanych historycznie, które nakazują użytkownikom tak się posługiwać zasobem struktur językowych (głosek, morfemów, wyrazów, zdań), by mogła się dokonać wzajemna komunikacja. Każdy użytkownik języka w chwili formowania wypowiedzi (ustnej lub pisemnej) realizuje dwie normy: ogólną, właściwą danemu językowi (językowi środowiskowemu) oraz indywidualną, uzależnioną od własnych możliwości (m.in. od wieku, płci, wykształcenia, wykonywanego zawodu). Patrz także język pisany, identyfikacja autora pisma. (AF)